Jest! A Jakże!
Awantura o Halloween w przedszkoluJ
Wszystko zaczęło się od maila ,którego autorem jest wychowawczyni naszych dzieciaków.
„…drodzy rodzice, chciałabym jutro powycinać z dzieciakami dynie, uważam że jest to fajna forma zabawy…”
Pomyślałam sobie, kurczę nie obchodzę tego święta, ale z drugiej strony moja córka jest atakowana dyniami już prawie miesiąc. Sklepy, wystawy, telewizor, nawet kształt żelków…
Znam jej wychowawczynię i jestem pewna,że Mia oprócz samej czynności drążenia dyni, dowie się co nieco o anglosaskich zwyczajach.
Osobiście nie podoba mi się parada przebierańców biegająca po ulicach i krzycząca:
„cukierek albo psikus”,
ale z drugiej strony, nie zamknę córki w piwnicy. Ten zwyczaj ma ok.2000 lat, a więc należy do historii świata i jest jego częścią.Mia powinna mieć świadomość, że nie wszyscy zapalają znicze na grobach. Są i tacy, którzy się przebierają i bawią. Dla mnie to pewna forma edukacji dziecka.
Zresztą, nikt od mojej córki nie wymagał upiornego stroju. Rzecz dotyczyła tylko dyni…
Jakie było moje zdziwienie, gdy para rodziców zaczęła na zmianę atakować wszystkich pozostałych, że uwaga:
„to nie jest przypadek, że wychowawczyni wysyła maila o 19:50! To z góry idąca dyrektywa, aby zaskoczyć katolickich rodziców i próbować zmieniać światopogląd ich dzieci”
„…a poza tym dziś dynia, a jutro nauka masturbacji…”
Na tym poprzestanę cytatów i pozwolę sobie zwrócić uwagę, na jeden-bardzo zasadniczy fakt.
Otóż rodzic, który ma decydujący wpływ na kręgosłup moralny swego dziecka, nie powinien się obawiać, że wycięcie dyni zrobi z jego potomka belzebuba.
Poza tym, nie uchronimy młodego człowieka przed światem, w którym się urodził, żyje i żyć będzie.
Czy nie lepiej edukować i pokazywać różnorodności kultur ,a niżeli udawać że ich nie ma?
